دهی است از دهستان کوهپایۀ بخش نوبران شهرستان ساوه، واقع در 35 هزارگزی شمال خاور نوبران، کوهستانی و سردسیر، آب آن از چشمه سار و محصول آن غلات، بادام، گردو، بن شن و لبنیات است، 83 تن سکنه دارد که به زراعت و گله داری میگذرانند، از صنایع دستی بافتن قالیچه و گلیم در آن معمول است، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)، در ذیل جامع التواریخ حافظ ابرو ص 231 و 235، در حوادث سالهای آخر قرن هشتم ذکر موضعی بنام ساروقاش ری آمده که ظاهراً با همین محل قابل تطبیق است
دهی است از دهستان کوهپایۀ بخش نوبران شهرستان ساوه، واقع در 35 هزارگزی شمال خاور نوبران، کوهستانی و سردسیر، آب آن از چشمه سار و محصول آن غلات، بادام، گردو، بن شن و لبنیات است، 83 تن سکنه دارد که به زراعت و گله داری میگذرانند، از صنایع دستی بافتن قالیچه و گلیم در آن معمول است، راه مالرو دارد، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)، در ذیل جامع التواریخ حافظ ابرو ص 231 و 235، در حوادث سالهای آخر قرن هشتم ذکر موضعی بنام ساروقاش ری آمده که ظاهراً با همین محل قابل تطبیق است
دهی است از دهستان اختاچی بوکان بخش بوکان شهرستان مهاباد، واقع در 38 هزارگزی شمال بوکان، در مسیر راه شوسۀ بوکان به میاندوآب. جلگه ای و هوای آن معتدل سالم، آب آن از رود خانه تاتائو و محصول آن غلات، توتون، حبوبات و چغندر است، 151 تن سکنه دارد که به زراعت و گله داری مشغولند. از صنایع دستی جاجیم بافی در آن معمول است. راه شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
دهی است از دهستان اختاچی بوکان بخش بوکان شهرستان مهاباد، واقع در 38 هزارگزی شمال بوکان، در مسیر راه شوسۀ بوکان به میاندوآب. جلگه ای و هوای آن معتدل سالم، آب آن از رود خانه تاتائو و محصول آن غلات، توتون، حبوبات و چغندر است، 151 تن سکنه دارد که به زراعت و گله داری مشغولند. از صنایع دستی جاجیم بافی در آن معمول است. راه شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)